Jakie są różnice pomiędzy szlifowaniem a skrobaniem?

Jest to bardzo dobry temat, ponieważ w kręgach zajmujących się obróbką drewna toczy się aktywna debata na temat nadużywania szlifowania na gładkie drewno w dobie współczesnej.

Jak można porównać obie techniki? Pod względem wyniku, kosztów, możliwości zastosowania do różnych rodzajów drewna, różnych kształtów elementów i czystości procesu.

Tam, gdzie to możliwe, zaleca się skrobanie _ zawsze_. Jest to mocne stwierdzenie, ale łatwo je podeprzeć.

Wyniki Używanie konwencjonalnych skrobaków i przy prawidłowym wykonaniu skrobania jest w stanie stworzyć powierzchnię gotową do wykończenia, czyli odpowiadającą w przybliżeniu papierowi o ziarnistości 180-240. Ogólnie rzecz biorąc, im mniejszy zadzior na skrobaku tym drobniejsza powierzchnia, którą stworzy.

Używając niekonwencjonalnego skrobaka, takiego z ostrą krawędzią noża, można uzyskać powierzchnię jeszcze drobniejszą, odpowiadającą 600 ziarnistości, jeśli nie wyższą. Jednakże, nie jest to potrzebne w prawie wszystkich przypadkach i może przynieść efekt przeciwny do zamierzonego, jak powierzchnia drewniana, która jest gładka i odporna na wykończenie. Na bardzo twardych, żywicznych twardych gatunkach drewna, chociaż skrobanie krawędzi noża może stworzyć wspaniałą powierzchnię, nie wymagającą nic więcej niż twarde polerowanie, aby uzyskać połysk.

Ale mówienie o skrobakach do gładkich powierzchni to tylko wierzchołek góry lodowej, ponieważ można przejść od tarcicy bezpośrednio do powierzchni gotowej do wykończenia, używając tylko jednego narzędzia, zamiast pracować w górę przez ziarno, jak musimy użyć materiałów ściernych - co skrobak kartonowy dosłownie odpowiednik papieru ściernego od 60 ziarno do 220.

Cost Nie ma po prostu porównania kosztów. Jak to lubię ująć, skrobak jest jak nieskończony stos papieru ściernego, co jest schludną sztuczką za coś, co kosztuje być może 10 USD i w najlepszym razie może być darmowe.

Koszty związane z papierem ściernym budować i budować w czasie, ponieważ papier ścierny jest zasobem eksploatacyjnym (i dla najlepszych wyników użytkownicy powinni być zachęcani do korzystania z niego i wyrzucić go częściej), ale skrobaki karty są narzędzia życia. W rzeczywistości jest to kilka cykli życia; jeśli troszczysz się o swoje wnuki, możesz używać tego samego skrobaka do kart, który kupiłeś lub zrobiłeś dla siebie w zeszłym tygodniu.

Możliwość zastosowania do różnych rodzajów drewna Istnieje tu pewna sprzeczność. Konwencjonalne myślenie jest takie, że nie można skrobać drewna miękkiego, ale jak pisał Chris Schwarz i jak ja sam się przekonałem, można.

Skrobanie może osiągnąć dobre rezultaty w prawie każdym drewnie w dobrym stanie, na pewno twardym. Spalone drzewa liściaste mogą stanowić problem, ponieważ obszary w ich obrębie mogą być miękkie i “ostre”, co oznacza, że są zbyt miękkie, aby można je było z powodzeniem zeskrobać.

Czystość procesu Można to podsumować przez: wióry, a nie pył.

Inne zalety Szybszy Pomimo, że jest to proces ręczny w porównaniu z procesem z napędem, w rzeczywistości szybciej przechodzi się od surowego drewna do gotowego do wykończenia. Ciszej Oczywiście nie ma porównania między procesem ręcznym, takim jak skrobanie i szlifowanie z napędem, co jest kluczową korzyścią dla tych, którzy pracują w domu z drewnem (członkowie Twojej rodziny i sąsiedzi będą Ci wdzięczni. Plus koniec z ochronnikami słuchu i zatyczkami do uszu. Nie ma żadnych zatorów W przeciwieństwie do papieru ściernego, skrobak nie może się zatkać. Żywiczne drewno może gromadzić resztki za krawędzią, ale można je łatwo zeskrobać lub wytrzeć w mgnieniu oka. Pracuje zarówno na wykończeniu jak i na drewnieLekkie w dotyku skrobaki są świetne do wygładzania drobnych niedoskonałości wykończenia, ale w razie potrzeby są naprawdę zadziwiająco dobre w usuwaniu wykończenia.

Wady To nie wszystko może być do góry nogami. Scraping jest procesem ręcznym, więc z definicji wymaga wysiłku mięśni. Szczególnie przy dużych projektach skrobanie może być bardzo męczące, nie tylko na rękach, ale i na małych mięśniach dłoni, zwłaszcza z powodu konwencjonalnego uchwytu widocznego na powyższym zdjęciu. Można to nieco zrównoważyć używając komercyjnej płaszczyzny lub uchwytu do skrobania, lub domowego odpowiednika drewnianego:

Zastanawiam się, czy mógłbym zastąpić szlifowanie skrobaniem, w całości lub w części.

Jestem wielkim zwolennikiem skrobania i używam go na tyle, na ile mogę, aby ograniczyć do minimum pylenie z obróbki drewna, jednak nie może on całkowicie zastąpić papierów ściernych/filmów/ściereczek. Czasami wystarczy krótkie machnięcie kartką 150 papieru, aby nie było powodu do religijnego skrobania w każdym przypadku.

Ostrzenie skrobaka w stylu tradycyjnym i heretyckim Tradycyjny sposób “ostrzenia” skrobaka do kart jest podsumowany w następujący sposób: spiłować krawędź, wyrównać krawędź z kamieniem w celu usunięcia śladów po pilniku, wyrównać obie płaskie powierzchnie w celu usunięcia zadziorów z opiłowania, przygotować narożniki do tworzenia zadziorów poprzez wypalanie na płasko (“rysowanie stali”), na koniec obrócić zadzior za pomocą palnika. Proces ten nie jest szczególnie długotrwały lub zaangażowany, ale niektórzy użytkownicy mają trudności z powtarzalnym osiągnięciem dobrego zadzioru na całej szerokości skrobaka. Cały proces nie jest za każdym razem potrzebny, a Zadzior może być obrócony kilka razy, zanim krawędź będzie musiała być przygotowana od nowa.

Istnieje jednak szybsza nowoczesna alternatywa: pomijanie każdego kroku oprócz pierwszego.

Po złożeniu jest już zadzior wzdłuż każdej krawędzi skrobaka, co oczywiście jest dokładnie tym, do czego dąży proces ostrzenia. Najwyraźniej nie są one tak dopracowane, jak te stworzone konwencjonalną metodą przygotowania, ale są zdolne, a przy użyciu drobniejszych plików, zadziory mogą być mniejsze i mniej surowe niż te stworzone przy użyciu nośnika lub pliku młyna bębnowego.

Przy użyciu skrobaka do kart bezpośrednio po wypełnieniu proces przygotowania jest cięty z minut dosłownie na sekundy, co zajmuje nie więcej niż 10-20 sekund. Ze względu na szybkość i łatwość, użytkownik chętniej ostrzy, niż odkłada ostrzenie poza punkt, w którym wyniki skrobania nie są tak dobre, jak mogłyby być.

Uwaga: Oprócz skrobaków do kart istnieją również skrobaki szafkowe, które nie są dokładnie takie same. Zazwyczaj ostrza są grubsze, a krawędź jest przygotowana inaczej (z ukosem 45° i jednym wyraźnym zadziorkiem na wierzchołku) i prawie zawsze są używane w jakiejś płaszczyźnie skrobaka.

Skrobaki do kart samochodowych Skrobaki tradycyjnie były wykonane ze starych ostrzy, które się złamały lub wygięły i nie mogły być ponownie użyte. Jest to nadal realny sposób na wykonanie własnego skrobaka. Ostrza można ciąć za pomocą narzędzia silnikowego z tarczą tnącą lub tarczą tnącą, lub jak zwykle za pomocą piły hakowej (końcówka: chwycić płytę piły ze skrobakiem po obu stronach, aby zapobiec

Jeśli chcesz eksperymentować ze skrobakami z krawędziami noży, brzeszczotami do boksów i brzeszczotami jednokrawędziowymi, stworzą doskonałe małe skrobaki, idealne do krawędzi desek, wchodzenia w ciasne narożniki i do drobnych poprawek powierzchni. Są również doskonałe do wygładzania drobnych niedoskonałości pomiędzy warstwami wykończenia. Ostrzenie tych ostrzy jest możliwe, ale trudne do wykonania (bardzo płytki kąt skosu), więc może być konieczne użycie ich aż do momentu, gdy nie będą już dobrze skrobać, a następnie wyrzucić.

Przy większych powierzchniach nóż kuchenny może być wciśnięty do użytku, nawet niedrogie noże nierdzewne mają stal, która jest w stanie sprostać zadaniu. Mogą być one szlifowane lub ponownie naostrzone w zależności od potrzeb za pomocą wszelkich konwencjonalnych środków, używam standardowej stali nożowej w kształcie pręta, a krawędź noża stalowego, gdy tylko wydajność skrobania spadnie, a skrobaki nie będą już produkowane.

Jak można porównać obie techniki? Pod względem rezultatu, kosztów, możliwości zastosowania do różnych rodzajów drewna, różnych kształtów detali i czystości procesu.

Dobre pytanie.

Jako preambuła do dogłębnego porównania skrobania i szlifowania pozwól mi obrać moją odpowiedź w kategoriach ‘ ** przygotowania powierzchni**’, czyli tego, co robisz, gdy skrobiesz lub szlifujesz, lub obu.

Celem jest przygotowanie powierzchni drewna lub forniru do ostatecznego wykończenia, lub w przypadku niedokończonych kawałków drewna (shoji przychodzi na myśl) do uzyskania ostatecznej powierzchni przed użyciem.

Korzyści z jednej metody vs. inne są najlepiej zdefiniowane pod względem tego, jaki rodzaj wykończenia masz zamiar kontynuować i wszelkie koszty lub ograniczenia czasowe, które twój projekt może mieć (ważne rozpatrzenie).

Pamiętaj, że pomijasz planowanie, które jest kolejną bardzo realną metodą przygotowania powierzchni, ale ograniczę tę odpowiedź do dwóch metod, które wymieniłeś.

Materiały ścierne

Materiały ścierne są dość freaking awesome. Ale są one całkiem nową metodą przygotowywania powierzchni drewnianych w długiej historii pracy z drewnem. Jednak w dzisiejszych czasach trudno będzie znaleźć hobbystę lub profesjonalistę, który nie poświęcił swojej części czasu na “szlifowanie”.

Wytrzymałość

Materiały ścierne wyróżniają się w kilku obszarach, z którymi skrobaki nie mogą zacząć konkurować.

1. Pierwszą z nich jest czas. Jeśli przygotowujesz obudowy, szafki lub powierzchnie z litego drewna, najprawdopodobniej będziesz grawitował w kierunku elektrycznej lub pneumatycznej szlifierki.

2. Materiały ścierne mogą osiągać bardzo spójne powierzchnie, które pozwolą Twojemu procesowi wykończenia być dość przewidywalne. Jeśli prawidłowo pracujesz przez opaski na drodze do swojej ostatecznej powierzchni możesz mieć bardzo dobrze przygotowaną powierzchnię rzeczywiście, z odrobiną praktyki.

3. Wszechstronność to kolejny obszar, w którym materiały ścierne mogą naprawdę błyszczeć. Jeśli wykonujesz niestandardowe formowanie lub przygotowujesz wklęsłą lub wypukłą powierzchnię, szlifowanie za pomocą niestandardowej podkładki lub ręcznie jest prawie jedynym sposobem, chyba że chcesz wykonać niestandardowe profile ostrza skrobaka.

4. Łatwość użytkowania. Myślę, że ten mówi sam za siebie.

Słabe strony

Materiały ścierne mają kilka wad, o których zapewne już wiesz:

1. Materiały ścierne wytwarzają zarówno pył drzewny, jak i pył z mediów ściernych, który jest uważany za zagrożenie zawodowe związane z obróbką drewna. Jest to poważna sprawa, jeśli jesteś profesjonalistą. Nawet w przypadku hobbysty będziesz chciał podjąć działania mające na celu ograniczenie narażenia na pył szlifierski poprzez użycie dobrej jakości maski i przewietrzenie swojego warsztatu. Nawet po zakończeniu szlifowania pył ten może podrażniać płuca i dlatego konieczne jest regularne czyszczenie.

2. Materiały ścierne są drogie. Chodzi mi o to, że nie złamią one banku, ale na pewno wydasz pieniądze na papier ścierny. I jak większość rzeczy dostajesz to, za co płacisz.

3. Płaskość. Jeśli z jakiegokolwiek powodu szukasz wyjątkowo płaskiej powierzchni, materiały ścierne mogą cię zawieść. Ze względu na różnice w twardości drewna, papier ścierny ma tendencję do niekonsekwentnego usuwania materiału z większości rodzajów drewna. Ekstremalnym przykładem jest tzw. sosna sercowa. Różnica w twardości drewna wczesnych i późnych słojów rocznych jest ogromna. Niewłaściwe szlifowanie tego drewna da bardzo niepożądany rezultat bez zachowania ostrożności.

Scrapers

Kiedyś metoda wyboru dla przygotowania powierzchni drewna, teraz skrobak został przeniesiony do szafki narzędziowej dla większości zastosowań.

Wytrzymałość

1. Płaskość. Odpowiednio wypolerowany skrobak może z łatwością uzyskać wysoki stopień płaskości powierzchni. Ale rozszerzmy to do zakrzywionego skrobaka, a okaże się, że skrobak może utrzymać również bardzo “prawdziwy” profil - dobry dla niestandardowych form. Ale nie koniecznie trzeba sobie wyobrażać, że skrobak jest wyjątkowo dobry w zakresie płaskości, ponieważ ręczna płaszczyzna za każdym razem pobije skrobak.

2. Fornir i bekasy. Tam, gdzie samolot ręczny byłby całkowicie złą opcją, zanim pojawiły się materiały ścierne, skrobak był jedyną inną metodą. Jest to nadal bardzo realistyczny sposób na szybkie doprowadzenie świeżo fornirowanej powierzchni (nie myśl, że sklejka, bo to już zostało komercyjnie szlifowane) w sąsiedztwie gotowy do wykończenia. Skrobaki są łatwiejsze do opanowania podczas przygotowywania fornirów i pozwalają uniknąć “szlifowania przez”, co jest łatwe do zrobienia przy użyciu szlifierki elektrycznej dowolnej odmiany.

3. Łatwość. Pomyśl o tej sile skrobaka jako o produkcie ubocznym, który nie musi szlifować powierzchni przez 4 kolejne ziarenka. Dobre skrobanie i większość twardego drewna nie ma już śladów narzędzi i może wymagać tylko lekkiego szlifowania (320+), aby być gotowym do szlifowania. Jeśli usuwasz ślady po planerze przy użyciu szlifierki mechanicznej, prawdopodobnie musisz zacząć szlifować z co najmniej 180 ziarnami i pracować w górę.

Słabe strony

1. Przygotowanie skrobaka do użycia jest trochę sztuczką. Ale nie pozwól, aby ten fakt sprawił, żeby myśleć, że używanie materiałów ściernych wymaga mniejszych umiejętności. Widziałem o wiele więcej mebli, które były niewłaściwie szlifowane.

2. Jak wspomniano w powyższych komentarzach, skrobaki mogą być bardzo twarde na rękach, gdy są energicznie używane. W rzeczywistości spaliłam swoje kciuki ostrzem skrobaka z powodu gorąca, jakie powoduje tarcie podczas użytkowania. Nie wspominając już o tym, że potrzeba sporej wytrzymałości, aby zeskrobać wszystko, co ma wielkość.

3. W miarę jak rośnie zasięg mebla, prawdopodobnie potrzebujesz innego narzędzia do przygotowania powierzchni. Stół w jadalni z litego drewna powinien być prawdopodobnie zaplanowany lub szlifowany mechanicznie, ponieważ będziesz zużywać się skrobiąc tego złego chłopca. A jeśli zeskrobałbyś wszystko, co mógłbyś jako profesjonalny robotnik drzewny, mógłbyś po prostu umrzeć z głodu, biorąc pod uwagę czas, jaki by to zajęło.

Skrobanie jest tym, co robili zanim pojawił się papier ścierny. Scraping daje inną powierzchnię tekstury, która jest bardziej podobna do drewna, ze względu na fakt, że jest to ścinanie włókien drewna, a nie szlifowanie ich.

Piaskowy papier jest bardzo popularny, ponieważ większość ludzi (ja również) nie przeszkadza w nauce, jak korzystać z kart i skrobaków gabinetowych w pełni. Ponieważ jesteś tym, który ostrzy skrobak, można określić, jak agresywne będzie cięcie.

Niektóre osoby (ja) używać skrobaków przede wszystkim do czyszczenia połączeń klejowych. Jeśli chcesz używać skrobaków, ważne jest, abyś nauczył się, jak prawidłowo je naostrzyć i wypalić dla konkretnych zastosowań, które chcesz.

Szlifowanie ściera powierzchnię, pozostawiając wszędzie zadrapania. Zeskrobanie faktycznie tnie włókna drewna, pozostawiając ostry kontrast usłojenia w drewnie porowatym, takim jak dąb czy orzech włoski. Na drewnie o bardziej wyrównanej ziarnistości, takim jak klon, różnica jest dużo mniej widoczna, pod warunkiem, że szlifowanie zostało wykonane prawidłowo.

Jeśli chodzi o wyniki, to zależy to od ostatecznego wykończenia. W przypadku wykończenia w pełni wypełnionego porami, praktycznie nie ma różnicy. Dla grubszych warstw, 2-3 warstwy poli, mała lub żadna różnica. Dla blisko ziarna “naoliwione” wykończenie z małą grubością folii, to jest zauważalne, zwłaszcza jeśli szlifowanie nie jest wykonywane poprawnie. Bardziej porowate drewno będzie wykazywało większą różnicę.

Innym aspektem jest płaskość powierzchni. Skrobak może z łatwością zmyć powierzchnię. Prawidłowa kostka do szlifowania lub szlifierki elektryczne nie będą (używane prawidłowo). Skrobak gabinetowy Stanley #80 jest znacznie lepszy do spłaszczania powierzchni niż szlifowanie lub ręczne skrobanie i nie pozwoli na zmycie płaskiej powierzchni. Dla hobbysty sposobem na spłaszczenie powierzchni jest płaszczyzna ręczna, a następnie skrobak gabinetowy lub skrobak gabinetowy (lub bardzo dobra, gładsza płaszczyzna) służy do czyszczenia śladów po narzędziach.

Kształt projektu odgrywa główną rolę. Potrzebnych jest wiele różnych kształtów skrobaka. Można je kupić lub wyciąć z prostokątnych skrobaków do kart - niektóre z nich używają tłuczonego szkła. Ten aspekt zaczyna zwiększać koszty skrobania. Mam wiele różnych skrobaków, od prostokątnych po różne zakrzywione płaskie kształty i inne, które mocuje się do uchwytów. Wiele zależy od tego, czy skrobak jest przeznaczony do usuwania wykończenia, czy do przygotowania powierzchni. Istnieje koszt związany z wybraną metodą ostrzenia / honingu i narzędzia do polerowania - węglik jest preferowany i robi lepszą pracę, ale stal hartowana może pracować.

Czystość: subiektywne. Mój ROS dołączony do odkurzacza warsztatowego wychwytuje większość pyłu. Wióry skrobakowe są czystsze i bezpieczniejsze niż pył pochodzący ze szlifowania ręcznego.

Ergonomia: trzymanie skrobaków ręcznie jest znacznie gorsze niż szlifowanie ręczne lub ROS. Są uchwyty do prostokątnych skrobaków, które drastycznie poprawiają ergonomię, a potem są skrobaki szafkowe, które są prawdziwym ulepszeniem.

Moja podróż rozpoczęła się od chęci posiadania dużych płaskich powierzchni, które po wypróbowaniu szlifowania i frezowania sznurkami prowadziły do płaszczyzn ręcznych, a następnie do skrobaków, skrobaków szafkowych i skrobaków, które zredukowały moje zużycie papieru ściernego do bardzo niskiego poziomu. Obecnie, w zależności od projektu, używam zwykle tylko 320 żwirów i więcej. Moja rada to zacząć od skrobaka szafkowego #80 i zobaczyć jak ci się podoba.